De collectie bladmuziek bevat voor het belangrijkste deel muziek, geschreven voor begeleiding van zwijgende film. De collectie is ontstaan op basis van één grote acquisitie in 1968: het archief van Ido Eyl, toenmalig kapelmeester van het Rembrandt-Theater in Utrecht.
De verzameling schijnt uit 3900 partituren te hebben bestaan, waarvan er helaas 600 verkocht werden voordat het Filmmuseum er de hand op kon leggen. Van het totaal van 3687 ingevoerde records verwijzen er 2867 naar Eyl, een aantal dat iets lager ligt dan het werkelijke aantal partituren, omdat in enkele gevallen een samenhangende groep in één record werd beschreven. Vooralsnog is de collectie alleen op aanvraag in Microsoft Access te raadplegen.
De Eylcollectie werd in 1991 volledig ontsloten in het kader van een project waarbij muziekhistoricus Theodore van Houten de collectie stuk voor stuk doornam en een Filmmuseum medewerker de gegevens in de database vastlegde. Van Houten vulde vervolgens de collectie verder aan met 404 items uit zijn eigen bezit, die in 78 gevallen de Eylcollectie overlapten.
De Eylcollectie werd in 1991 volledig ontsloten in het kader van een project waarbij muziekhistoricus Theodore van Houten de collectie stuk voor stuk doornam en een Filmmuseum medewerker de gegevens in de database vastlegde. Van Houten vulde vervolgens de collectie verder aan met 404 items uit zijn eigen bezit, die in 78 gevallen de Eylcollectie overlapten.
De kerncollectie (Eyl en Van Houten) bestaat voor het grootste deel uit bekende genre-muziek, in de vorm van arrangementen die geschreven werden voor salon-orkest. Zo kon men voor een filmscène in de Paassfeer ter plekke een aangepaste Pastorale van Van Beethoven ten gehoor brengen.
Meer bijzonder zijn echter circa 600 partituren, die behoren tot de zgn. Kinotheek-series, ook wel “incidentals” genoemd. Deze muziekstukken, uitgegeven in series van 10 tot 60 titels, vormen een aanzet tot wat later “Stock-music” zou worden genoemd. Van dit deel van de collectie is een catalogus in boekvorm verschenen: “Silent Cinema Music”, van de hand van Theodore van Houten, uitgeverij Frits Knuf, 1992.
De overige items van deze collectie zijn losse filmthema’s van met name Duitse films uit de jaren dertig en veertig en Amerikaanse films uit de jaren zestig. In deze periode werd deze bladmuziek vaak als een vorm van publiciteitsmateriaal aangeboden.
In de de Verenigde Staten kende Eyl een tegenhanger: Gus Engelhardt. Diens collectie van ca. 2000 stukken is overgenomen door muzikant en liefhebber Richard Feves, die hem in 2010 aan EYE overdroeg.
Ook deze collectie bestaat voor een groot deel uit incidentals. Het is een zeer belangrijke aanvulling voor de bladmuziekcollectie van EYE, die nu uit bijna 5700 stukken bestaat.
Recentelijk is de collectie van het orkest van de voormalige Cinema Palace bioscoop in Haarlem door EYE verworven; deze collectie is nog niet beschreven.